ldrh

Pustkę w sercu Wieje wiatr, kurz pokrywa sypie piach W moim sercu ma schronienie W każdym ziarnku jest wspomnienie Tak ulotne i tak słodki w sercu tłoczyli się goście W brudnych butach, został piach Noc zakryła cały świat Wszystkie światła pogaszone, tylko myśli rozświetlone Postać moja oddalona ręka moja uniesiona Chcę Cię złapać, postać boską Z dawnych wspomnień, tę beztroską Wróć i pomóż mi ze sobą.

Dziwne jest ze mnie powietrze Zatrute chemicznie, ciężkie i lepkie Gdybyś wdychał mnie do płuc Musiałbym cię truć Mógłbyś się mną zachłysnąć Lepki jestem, lecz ze mną ślisko Mógłbym z tobą też zabłysnąć Gdybyś był skrzącą się iskrą Jest na świecie mnie nie mało Miast przekleństwo mnie wezwało Bym nad każdym chodnikiem W gwarze czcił grobową ciszę

Na twe myśli, na twe słowa Mam lekarstwo, nie mam fioła Skryję swe wraz z marzeniami Hen wysoko nad chmurami Będę żyła znów beztrosko Nazwę się istotą boską Nie obejrzę się za siebie Za świat, gdzie zgubiłam Ciebie A ty nieotrzeźwiały nakręcony marzeniami siłą wszystkich swoich wspomnień będziesz chciał być gdzieś koło mnie Gdy głos twój przeskoczy góry Las przebije wzrok ponury Na dolinie będziesz żadnej, gdzie byś znalazł szczęście dawne Bo ja

Na półce już leżą porzucone obowiązki. Palcem nad łóżkiem wymacam żarówkę.Dla mnie koniec epoki elektryczności. I teraz, gdy myślom brak światła, w czerni polewy z ust twoich zanurzę się i upadnę w najciemniejsze zakamarki mojego serca, gdzie nikt nie widzi - tu tylko tli się skrycie uczucie. Nic Ci nie powiem, kocham. I kocham bezmyślnie. Bo język marzy znaleźć drugi do pary. Żarzy się i żarzy, co nas przenika? Największe z dzieł, nasze ciała - Dzieło alchemika. I gdzie Ty znikasz, kiedy